%0 Journal Article %T پرس و تقرب به صدق در علم: قرابت میان ذهن و طبیعت %J ذهن %I آیت الله علی اکبر رشاد %Z 1735-0743 %A امیری آرا, حسن %D 2019 %\ 05/22/2019 %V 20 %N 77 %P 155-184 %! پرس و تقرب به صدق در علم: قرابت میان ذهن و طبیعت %K استنتاج قیاسی- فرضی %K استنتاج %K روش خوداصلاح‌گر %K تقرب به صدق %K وجود خداوند %R %X   حسن امیری‌آرا*   بر اساس نظریة خوداصلاح‌گری در بحث پیشرفت علم، علم از روشی استفاده می‎کند که با به‌کارگیری درست آن، می‌توان در گزاره‎ها و باورهای علمی جرح و تعدیل انجام داد و در نتیجة این روش خوداصلاح‌گر تقرب باورهای علمی به صدق روزبه‌روز بیشتر خواهد شد. چالرز ساندرس پرس، فیلسوف شهیر آمریکایی، یکی از مدافعان مشهور این دیدگاه است. او برای این روش خوداصلاح‌گر ساختاری سه‌مرحله‏ای قائل است: استنتاج قیاسی- فرضی، استنتاج و استقراء. در این مقاله سعی دارم پس از توضیح این ساختار سه‏مرحله‏ای و نیز انتقادهای وارد بر آن، با توجه به آثار پرس، دربارة توجیه این ساختار بحث کنم. در توجیه این ساختار نقش فرض قرابت میان ذهن و طبیعت مشخص و جایگاه فرض وجود خداوند و نیز سازگاری طبیعی ذهن با طبیعت در توجیه این قرابت نیز بحث و بررسی خواهد شد. %U https://zehn.iict.ac.ir/article_35580_2bb9accd66e591931508ddf8e62fd7c5.pdf