دانشیار گروه منطق فهم دین- پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
چکیده
یکی از اساسیترین محور در تولید علوم انسانی، روششناسی آن است. بیشتر مسائل روششناختی، به صورت مستقیم، ریشه در دانشهای بالادستی نظیر معرفتشناسی دارد؛ بنا بر این، روششناسی علوم انسانی، بیشتر از معرفتشناسی، تغذیه میکند. گرانیگاه معرفتشناسی علوم انسانی عبارت است از: ماهیتشناسی گزارههای علوم انسانی، منبعشناسی علوم انسانی و مسأله اعتبارسنجی آن. پاسخ این مسائل، وابسته به نوع پارادایم فکری، متفاوت است و هر کدام نیز نتایج روششناختی خاصی دارند. روششناسی علوم انسانی رایج، ریشه در رویکردها و گرایشهای فکری به ویژه معرفتشناسی در غرب است؛ اما بر اساس دستگاه فکری اسلام، نتایج روششناختی دیگری حاصل خواهد شد. مقاله حاضر میکوشد با روش تحلیل عقلی-فلسفی، ابتدا به صورت اجمالی، به نتایج روششناختی علوم انسانی رایج بر شالوده معرفتشناسی در پارادایمهای غالب، اشاره نماید و در ادامه، یافتههای روششناختی علوم انسانی اسلامی بر پایه معرفتشناسی اسلامی در منظومه فکری علامه مصباح یزدی، تبیین کند. تبیین سازکار تأثیر معرفتشناسی در روششناسی علوم انسانی اسلامی، از یافتههای این مقاله است.
علیتبار فیروزجایی, رمضان. (1401). یافتههای روششناختی علوم انسانی مطلوب بر پایه معرفتشناسی اسلامی (با تأکید بر آرای علامه مصباح یزدی). ذهن, 23(92), 5-36.
MLA
رمضان علیتبار فیروزجایی. "یافتههای روششناختی علوم انسانی مطلوب بر پایه معرفتشناسی اسلامی (با تأکید بر آرای علامه مصباح یزدی)". ذهن, 23, 92, 1401, 5-36.
HARVARD
علیتبار فیروزجایی, رمضان. (1401). 'یافتههای روششناختی علوم انسانی مطلوب بر پایه معرفتشناسی اسلامی (با تأکید بر آرای علامه مصباح یزدی)', ذهن, 23(92), pp. 5-36.
VANCOUVER
علیتبار فیروزجایی, رمضان. یافتههای روششناختی علوم انسانی مطلوب بر پایه معرفتشناسی اسلامی (با تأکید بر آرای علامه مصباح یزدی). ذهن, 1401; 23(92): 5-36.