قرآن کریم (1392). ترجمه ناصر مکارم شیرازی، تهران: عابدزاده.
1 . ابن‌اثیر، مبارک بن محمد (1367). النهایة فی غریب الحدیث و الأثر. چ4، قم: مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
2 . ابن‌فارس، احمد بن فارس (1404ق). معجم مقاییس اللغة. هشت‌جلدی، چ1، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
3 . ابن‌منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان العرب. ده‌جلدی، چ3، بیروت: دار صادر.
4 . ابن‌هشام، عبدالله بن یوسف، (1410ق). مغنی اللبیب. قم: کتابخانه عمومى آیت‌الله مرعشى نجفى ( ره).
5 . استاینبرگ، دنی (1381). درآمدی بر روان‌شناسی زبان. ترجمه ارسلان گلفام، چ1، تهران: سمت.
6 . العسکری، ابوهلال (بی‌تا). الفروق الغویه. قم: مؤسسة النشر الاسلامی.
7 . المناوی، زین‌الدین (1410ق). التوقیف علی مهمات التعریف. قاهره: عالم الکتب.
8 . پورابراهیم، شیرین (1388). بررسی زبانشناختی استعاره در قرآن: رویکرد نظریة معاصر. پایان‌نامه دکتری، گروه زبانشناسی، تهران: دانشگاه مدرّس.
9 . جرجانی، علی بن محمد و ابن‌عربی، محمد بن علی (1370). التعریفات. تهران: ناصر خسرو.
10 . جوادی آملی، عبدالله (1393). تفسیر تسنیم. قم: اسراء.
11 . راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق). المفردات فی غریب القرآن. چ1، دمشق: دار العلم- الدار الشامیه.
12 . زمخشرى، محمود بن عمر (1407ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. چهارجلدی، چ3، بیروت: دار الکتاب العربی.
13 . سبحانی تبریزی، جعفر (1382). مثل‌های آموزنده قرآن در تبیین پنجاه‌وهفت مثل قرآنی. چ1، قم: مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق .
14 . سجادی، سیدجعفر (1373). فرهنگ معارف اسلامی. شرکت مؤلفان و مترجمان ایران، 1357 تهران: کومش.
15 . سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر (1404ق). الدر المنثور. قم: کتابخانه عمومى آیت‌الله مرعشى نجفى ( ره).
16 . صباحی گراغانی، حمید و حیدریان شهری، احمدرضا و محمدحسین‌زاده، عبدالرضا (1395). «بررسی استعاره مفهومی در سوره بقره». ادب و زبان فارسی، 19 (39).
17 . طباطبایى، محمدحسین (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن. یازده‌جلدی، چ2، لبنان- بیروت: مؤسسۀ الأعلمی للمطبوعات.
18 . طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. چ3، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
19 . فتال نیشابوری، محمد بن احمد (1375). روضة الواعظین و بصیرة المتعظین. قم: سید رضی.
20 . فراهیدى، خلیل بن احمد (1409ق). کتاب العین، سه‌جلدی، چ2، قم: نشر هجرت.
21 . فیروزآبادی، محمد بن یعقوب (1421ق). بصائر ذوی التمییز. قاهره: جمهوریه مصر العربی.
22 . فیروز آبادى، محمد بن یعقوب (1415ق). القاموس المحیط. چهارجلدی، چ1، بیروت: دار الکتب العلمیه.
23 . فیومى، احمد بن محمد (1414ق). المصباح المنیر فى غریب الشرح الکبیر للرافعى، چ2، قم: مؤسسة دار الهجره.
24 . قائمی‌نیا، علیرضا (1388). نقش استعاره‌های مفهومی در تفکر دینی. قبسات، 54.
25 . قائمی‌نیا، علیرضا (1396). استعاره‌های مفهومی و فضاهای قرآن. چ1، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
26 . قرائتی، محسن (1388). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
27 . قرطبی، محمد بن احمد، (1387). تفسیر قرطبی. قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
28 . لیکاف، جورج، و جانسون، مارک (1397). استعاره‌هایی که با آن زندگی می‌کنیم. ترجمه جهانشاه میرزابیگی، چ1، تهران: انتشارات آگاه.
29 . مصطفوی، حسن (1368). التحقیق فی کلمات القرآن. چهارده‌جلدی، چ1، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
30 . مصطفی، ابراهیم (1989م). المعجم الوسیط. استانبول: دار الدعوه.
31 . مکارم شیرازی، ناصر (1370). تفسیر نمونه. چ10، تهران: دار الکتب الإسلامیه.
32 . نصرتی، شعبان، و رکعی، محمد (1399). معناشناسی شناختی در کاربست متون وحیانی. قم: نشر معارف اهل البیت الطاهرین .
33 . واعظ‌زاده خراسانی، محمد (1388). المعجم فی فقه لغه القرآن. مشهد: آستان قدس رضوی.
34 . هاوکس، ترنس (1377). استعاره. ج1، ترجمه فرزانه طاهری، تهران: نشر مرکز .
35 . هوشنگی، حسین، و سیفی (1388). استعاره‌های مفهومی در قرآن از منظر زبان شناختی. پژوهشنامه علوم ومعارف قرآن کریم، 1 (3)، تابستان.
)