استعاره در نگاه زبان‌شناسان شناختی، با عنوان استعاره مفهومی مطرح است و از مهم‌ترین کارکرد شناختی آن، فهم مفاهیم انتزاعی از طریق مفاهیم عینی و ملموس است و بر پایۀ مفاهیم عینی می-تواند، ماهیت زبانی موجود در متون دینی را که بسیار انتزاعی و دور از تجربۀ حسی است، روشن نماید. مفهوم رحمت الهی به عنوان یکی از مفاهیم انتزاعی موجود در صحیفۀ سجادیه در قالب-های استعاری گوناگونی به کار رفته و بررسی زبان‌شناسانۀ آن، زیبایی‌های ادبی و دیدگاه امام سجاد (ع) را در ارتباط با آن برای مخاطب آشکار می‌سازد. پژوهش حاضر بر این مبنا و به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی استعارههای وجودی (هستی‌شناختی) مفهوم رحمت الهی در پرتو اصول استعاره شناختی جَکل در صحیفۀ سجادیه پرداخت و به این نتایج دست یافت که امام (ع) برای تبیین مفهوم رحمت الهی با بهره جستن از حوزه‌های متعددِ استعاره پدیده‌ای (با بیشترین بسامد: 50 درصد)، استعاره ظرف و استعاره تشخیص، مفاهیم مدنظرش را در قالب محسوسات برای مخاطب قابل فهم و ملموس گردانیده است. هم‌چنین تحلیل شواهد بررسی شده در صحیفۀ سجادیه با اصول استعاره شناختی جَکِل (اصل استعارۀ فراگیر، اصل حوزه، اصل مدل، اصل یکسویگی، اصل ضرورت، اصل خلاقیت و اصل تمرکز) هماهنگ است و آنها را تایید می-کند.
)